02 jan Lies

Ik dacht ik wist wie ik was, maar de fundamenten waarop dat beeld rustte, fluisterden me iets anders toe. Ik begon een zoektocht naar mijn meest pure zelf: wat maakt mij tot wie ik ben, en vooral, wat hoort echt bij mij en wat niet?

Het werd een reis van ontdekking, oplichting en verwondering, waarin ik besefte dat er veel meer achter schuilging dan ik initieel dacht. De beeldspraak “op de lijn” kreeg voor mij een tastbare betekenis. Het werd een centrale basis in mijn leven, een lijn die soms durfde fluctueren van links naar rechts, van boven naar onder. Ik heb geleerd dat op de lijn blijven voor mij draait om eigenheid, rust, grenzen stellen, zelfliefde en bewustzijn. Stuk voor stuk dingen waarvoor ik ruimte heb gemaakt en die me terugbrachten naar mezelf. Het is ook oké om af en toe van die lijn af te stappen, zolang ik me daarvan bewust blijf en er iets van leer. De kunst zit in het eigen maken van zulke momenten en jezelf er meester van worden.

Samen met Veer haar specifieke ‘restitutie therapie’ was, en ben ik hiertoe in staat. Ik heb deze keuze gemaakt, net zoals ik vroeger als klein meisje telkens de keuze maakte om die grote felrode flosj keer op keer vast te grijpen (met beide handen) op die draaimolen van de kermis. Toen koos ik voor mezelf, letterlijk, op die draaimolen, want anders was die flosj al lang voorbij gegaan.

Nu kies ik opnieuw voor mezelf, uit liefde voor wie ik ben, zonder maskers en zonder verwachtingen. Alleen op die manier kan ik echte liefde geven, onvoorwaardelijk, zowel aan mezelf als aan mijn omgeving.

Het leven zit vol keuzes die ik zelf kan maken, ongeacht wat anderen om me heen doen. Ik heb geleerd ruimte te maken voor de dingen die mij maken tot wie ik ben, en daar zal ik keer op keer bewust voor kiezen.

– Lies